Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Ζωρζ Μουστακί

In Memoriam

O Ζωρζ Μουστακί (γαλ. Georges Moustaki, 3 Μαΐου 1934  23 Μαΐου 2013) ήταν Γάλλος τραγουδιστής και συνθέτης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η οικογένειά του ήταν Έλληνες Σεφαραδίτες Εβραίοι από την Κέρκυρα και το αρχικό του όνομα ήταν Γιουσέφ (Yussef Mustacchi).

Ο Ζωρζ Μουστακί γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και πέθανε στη Νίκαια. Οι γονείς του ονομάζονταν Νεσίμ και Σάρα και κατάγονταν από την Κέρκυρα. Στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια είχαν ένα βιβλιοπωλείο και έρχονταν σε επαφή με πολλές κουλτούρες. Στο σπίτι μιλούσαν κατά κανόνα ιταλικά, αλλά στους δρόμους με τα άλλα παιδιά μιλούσε αραβικά. Οι γονείς του έδωσαν στον μικρό Μουστακί και στις αδελφές του γαλλική παιδεία, βάζοντάς τον σε γαλλικό σχολείο. Όμως, δεν απαρνήθηκε τις ελληνικές ρίζες του αν και δεν έμαθε τη γλώσσα. Ο ίδιος λέει για την καταγωγή του σε συνέντευξή του:  «Έχω γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια και έτσι έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ό,τι ελληνικό έφεραν και έσπειραν οι Πτολεμαίοι στη γενέτειρά μου.
Είμαι Έλληνας από πατέρα, μητέρα και παππού, με ρίζες στη Μικρά Ασία, τα Ιωάννινα, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Η Αλεξάνδρεια, αν και μου χάρισε τον κοσμοπολιτισμό των Πτολεμαίων, με απομάκρυνε από την ελληνικότητά μου. Η Αίγυπτος ζούσε τότε σ' ένα κοσμοπολίτικο, πολύγλωσσο παζάρι. Οι άνθρωποι επικοινωνούσαν σε πολλές γλώσσες - αραβικά, αγγλικά, γαλλικά. Η Αλεξάνδρεια με άνοιξε στον κόσμο… Οι πρόγονοί μου μιλούσαν όλοι ελληνικά. Η θεία μου η Ροζάντι μέχρι τα πέντε χρόνια της αρνιόταν να μιλήσει, έως τη μέρα που ήρθαν στο σπίτι συγγενείς από την Ιταλία. Από τότε, η θεία άρχισε να μιλάει, αλλά μόνο στα ιταλικά. Έτσι, εξαιτίας της επιλεκτικής αλαλίας της θείας μου, τα ελληνικά απαγορεύτηκαν στην οικογένειά μου και η γλώσσα του Δάντη έγινε η μητρική μου γλώσσα.» [1]
Το 1951 πήγε στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκε από τον τραγουδοποιό Ζωρζ Μπρασέν (Georges Brassens) σε τέτοιο βαθμό ώστε άλλαξε το όνομά του από «Γιουσέφ» σε «Ζωρζ». Ο Μουστακί παντρεύτηκε πολύ νέος, σε ηλικία 20 ετών, και έχει μια μεγάλη οικογένεια, μέλη της οποίας ζουν σε Γαλλία, Ισραήλ, Βραζιλία και Βενεζουέλα.
Ο Μουστακί τραγούδησε σε πολλές  γλώσσες:  γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά, πορτογαλικά, ισπανικά, αγγλικά και αραβικά. Τα εκατοντάδες τραγούδια του έχουν ρομαντικό ύφος και οι στίχοι του είναι ποιητικοί. Οι μελωδίες του είναι απλές και εύκολα αφομοιώσιμες από το κοινό.
Εκτός από τον ίδιο, τα τραγούδια του έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες, όπως η Εντίθ Πιάφ (μεταξύ άλλων το περίφημο: Μιλόρντ - Milord), η Δαλιδά (όπως τη μεγάλη επιτυχία: Τζίτζι λ’ αμορόζο - Gigi l'amoroso), η Μπαρμπαρά (Barbara), η Μπριζίτ Φοντέν (Brigitte Fontaine), ο Χέρμπερτ Παγκανί (Herbert Pagani), η Φρανς Γκαλ (France Gall) και η Σίντι Ντανιέλ (Cindy Daniel).
Τη δεκαετία του 1960 μετέφρασε στα γαλλικά και τραγούδησε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκη. Έτσι ξανασυνδέεται με την ελληνική του ρίζα και το 1966 επισκέπτεται τηνΕλλάδα για πρώτη φορά. Αργότερα θα πει πολλά τραγούδια του Χατζιδάκη, μεταξύ άλλων την «Πορνογραφία».
Το 1970 πρωταγωνίστησε με τον Μίκη Θεοδωράκη στην ταινία μικρού μήκους (διάρκειας 20΄) του Ροβήρου Μανθούλη: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ» («NOUS SOMMES DEUX»), στην οποία τραγουδά στα γαλλικά τα τραγούδια που είχε γράψει στη φυλακή ο Μίκης[2].

«Ο Μέτοικος» το αντιπροσωπευτικό του τραγούδι
Ακούστε το:



Κυριακή 19 Μαΐου 2013


Για μας, τους Κεφαλονίτες λένε πολλά.
Όμως, τούτο το ποιηματάκι τα λέει όλα.
Απολαύστετο.





Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Στην Παρέα…





Εξήντα έξη χρόνια ανώριμος, ίδιος Δον Κιχώτης.
Τώρα φρόνιμος πια, ωραίος και ιππότης.

Πάνω απ’ τα μισά, στην ξενιτιά - σαράντα τόσα χρόνια.
Τώρα μεγάλωσα και… στα μαλλιά, φανήκανε τα χιόνια.

Εξήντα έξη χρόνια έφηβος, πάνω από μισό αιώνα
το καλοκαίρι Μόλυβο,
 Αθήνα τον χειμώνα.

 Για εσάς που με τιμήσατε και ένιωσα τόσο ωραία
μου δώσατε τη θέση μου κι εμένα… στην Παρέα.

Πολλά ευχαριστώ και φιλικά αισθήματα θα ήθελα ν’ αφήσω
με εικόνες, χρώματα και μουσικές να σας τα τραγουδήσω.

Μην πάει ο νους σας στο κακό, κανέναν δεν θ’ αγγίξω.
Εγώ με όλους εσάς τι έχω να χωρίσω;





Παλιέ μου φίλε, γνώριμε, των Αντίλαλων θαμώνα, 
μαζί μου απόψε έφερα εκείνη τη εικόνα
Της μάνας μου που έλεγε:
«Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
 έλα πάρε και τούτο.
Μικρό μικρό σου το ’δωσα,
 άρχοντα φέρε μου το».
Άρχοντας, μάνα, δεν έγινα, μα… έμεινα
                                                                                                        -όσο μπόρεσα-
                                                                                     Άνθρωπος! Φρόνιμος, ωραίος και ιππότης…


Πέμπτη 9 Μαΐου 2013


Κάπως έτσι είναι η αγάπη.

Αν κάποιος σε πονέσει μην κλάψεις
Σκέψου πως κάποιος άλλος θέλει το χαμόγελό σου.





Αν κάθε φορά που σε σκέφτομαι πέφτει κι΄ένα αστέρι,
τότε θα καταλάβαινε το φεγγάρι τι σημαίνει μοναξιά 

                               Εσείς τι λέτε;

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Χωρίς τίτλο...

Έγινε
ροή με δάκρυα
το
 ουράνιο  τόξο
απ την ψυχή μου
στην ψυχή σου
 ΕΛΛΑΔΑ

Ας μην
χαϊδεύουμε την θλίψη
Με το δάκρυ των ματιών της
Με την υγρασία των χειλιών της
γιατρεύει τις πληγές της

Έγνεσα
με τις αφές των δαχτύλων μου
τις τουλούπες της
 θλίψης  μου
Την έκανα
 πανωφόρι με δανδελένιες
αντανακλαστικότητες προσποιητής
 ευτυχίας.

Σπ.Δ.

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Καλή Πρωτομαγιά!


Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ίσως να είναι ένα από τα λίγα πια που 
να συνδέουν και να ενισχύουν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Χάρισμα από μένα για σας

Stratos Doukakis