Πρωταπριλιά!

Αχ, και να ’ταν η αλήθεια σας σαν ψέμα αληθινή.

Ψεύτικοι οι θεοί τα θαύματα και οι γιορτές παζάρια.

Πολύχρωμα, φανταχτερά, μα ψεύτικα ταξίδια

που δεν αλλάζουν τίποτα κι όλα απομένουν ίδια.

Για ένα παραμύθι ζούμε. Την αλήθεια την ξέρουμε…

Καλό μήνα!

Δως μου το ψέμμα σου – Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Μην το ξεχνάς, πότιζε πότε πότε το χαμόγελο, ξεσκόνιζε την ελπίδα...

Εδώ και λίγο καιρό, ξεκίνησα μια νέα διαδρομή μέσα από τούτο το ιστολόγιο,

που είχε μείνει κάπως «παρατημένο», δίνοντάς του άλλη φόρμα και άλλη χρήση.

Τώρα, επιλέγω από διάφορα σημειώματά μου,

 –όσα, τέλος πάντων, μου είχαν αφήσει το στίγμα τους–

κείμενα, φράσεις, γραφτά, αποφθέγματα,  

φυλαγμένα όλα στην αμεριμνησία του χρόνου,

και… τους δίνω ένα άλλο χώρο πιο ευάερο και πιο ευήλιο.

Δίχως την παραμικρή πρόθεση να απαλλαγώ, έτσι εύκολα, απ’ όλα αυτά,

ταξινομώ το ατακτοποίητο αρχείο μου, τα συνταιριάζω, τα περιβάλλω

και… τα ενσωματώνω σε εικόνα.

 (*) Με… ελάχιστη παραλλαγή σε Φαξ του Σταύρου Απέργη

Και επειδή «με λίγη παραπάνω ευαισθησία θ’ αντέξουμε τις υπερβολικές δόσεις ευαισθησίας», όπως έλεγε ο Σταύρος Απέργης, 

δίνω χώρο και θέση και στο τραγούδι.

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη

Μίλα.

Πες κάτι, οτιδήποτε.

{…}

Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.

{…}

Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ’ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ’ ελευθερώνει άλλη.

{…}

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.

Κική Δημουλά

Η πόρτα της καρδιάς

«Η πόρτα της καρδιάς» ήταν ο τίτλος ενός πίνακα σε μια έκθεση ζωγραφικής. Ένας από τους προσκεκλημένους στην αίθουσα, έψαχνε μέσα στο πλήθος, να βρει το ζωγράφο κι αφού τον συνάντησε, του έκανε την εξής παρατήρηση: «Κύριε, από την πόρτα λείπει το χερούλι»…

Τότε ο ζωγράφος του εξήγησε: «Είναι γιατί η πόρτα της καρδιάς ανοίγει μόνο από μέσα»…

«Αφήνω πόρτες ανοιχτές και περιμένω τις χαρές μήπως περάσουν και δεν μπουν εκείνοι που με αγαπούν»…

«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά, να δούνε της γης οι θλιμμένοι, να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά».

Καλό Σαββατοκύριακο!

... χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω 
ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι στο ρυθμό σου που καίει ακόμα 

Μια στην εικόνα – Μια στη μουσική

* Έγινε μια μικρή επέμβαση στο στίχο του Ελύτη…

Όταν διαλέγει η καρδιά, παρακαλώ το σύμπαν να σωπαίνει…

Είναι να μην κολλήσει τραγούδι σ' άνθρωπο...

Μου κόλλησε... Τι να κάνω; Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ακούστε το.

Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι, δεν φτάνει να το πεις ζωή,

απ` τα παλιά δεν ξεδιψάμε, κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.

Για ένα νέο ξεκίνημα... Ελπιδοφόρο!

Είναι που «πιάνεται» η καρδιά μου κάθε που πέφτει η ματιά επάνω του, να δείχνει έτσι παρατημένο και ξεχασμένο. Τι πράμα και τούτο. Δεν αγαπήθηκε, το ’ξερα, δε το συμπάθησαν… Φάνηκε απ’ την αρχή. Το «αρμολόγησα» για έναν σκοπό σημαντικό. Απαξιώθηκε τότε και… δεν του άξιζε. Και τ’ άφησα να ταξιδεύει ακυβέρνητο στον ορίζοντα, με αιωρούμενες από πάνω του υποψίες, αβεβαιότητες κι αμφιβολίες πιασμένες χέρι χέρι με το δίλημμα: «μ’ αγαπάν δεν μ’ αγαπάν»…

Ωστόσο με τον καιρό, βρήκε θέση για άλλο σκοπό, πιο αγαπησιάρικο και το «συναρμολόγησα» εκ νέου, με άλλα υλικά και… «Συνιδιοκτήτες». Πόρτες ανοιχτές και προμετωπίδα τον πολιτισμό της φιλοξενίας. Είχε αισθητική, είχε λόγο - «οπαδούς» δεν είχε...

Αναρωτήθηκα –κι ακόμα αναρωτιέμαι– τι σόι καύσιμο έβαλα ο καψερός και δεν έπαιρνε μπροστά η μηχανή του. Έμεινε στην άκρη για καιρό. Έτσι σώπασα κι εγώ αφήνοντάς το δίχως φωνή και τα λόγια δίχως πνοή. Να υπάρχουν μέσα του. Για όποιον τ’ αναζητήσει. Για την ιστορία…

Είναι που «πιάνεται» η καρδιά μου κάθε που πέφτει η ματιά επάνω του κι είπα να τ’ αναστήσω για μένα. Να καταθέτω λόγια, εικόνες και μουσικές. Είναι που από τα μικράτα μου αυτά λάτρευα και συνεχίζω να τα λατρεύω.

Μια το λόγο, μια την εικόνα και μια τη μουσική. Για να μείνουν αποτυπωμένα στην παλέτα της καρδιάς μας.

Από σήμερα λοιπόν οι Μακρινοί Αντίλαλοι και πάλι εδώ για ένα νέο ξεκίνημα. Ελπιδοφόρο!